In Memoriam: Dirk van der Horst
‘Aan z’n tournee is plots een eind gekomen.’ Van De Klink te Koudum in maart 1988 tot De Tamboer te Hoogeveen in december 2002. Hij bracht ons in vervoering met z’n gitaarspel. Dirk, jouw publiek bedankt je met het grootste applaus ooit!
Met BZN heb je de gelegenheid om eens aan de daagse werkelijkheid te ontsnappen. Met BZN kun je wegdromen bij beelden van eenzame stranden, verlaten valleien en de schoonste romantiek. Met BZN kun je je alledaagse beslommeringen even vergeten en daar voel je je dan goed bij. Dan komt het nieuws over onze Dirk van der Horst wel heel hard aan.
Wat waren het prachtige jaren. Maar liefst zestien jaar speelde hij voor ons minstens even zovele CD's vol met prachtige muziek. En maar liefst zestien jaar zagen we hem op de podia van de Nederlandse theaters en concertzalen staan.
Het was op 5 maart 1988 in Koudum dat Dirk voor het eerst met zijn en onze BZN de gitaren bespeelde. Een wervelende avond voor een enthousiast publiek. Er werd stevig gemusiceerd en je kon merken dat Dirk er veel plezier in had. Dirk werd door het publiek van die avond direct met open armen ontvangen. En tegelijkertijd werd hij door alle fans i n hun hart gesloten. De eerste uitsluitend muziekale kennismaking met Dirk van der Horst had plaats op de CD "Endless Dream". Trackje 12: 'La Primavera', instrumentaal. Een eenvoudig werkje, maar ondertussen met een bijzondere betekenis. Wanneer je dat nummer nu nog eens beluistert dan voel je hoe Dirk daar met volle teugen genietend aan het werk is om iets moois neer te zetten.
Dirk genoot. Zangeres Carola vertelde onlangs na afloop van een concert daarover: "Ik ben zo blij dat ik Dirk heb zien genieten van alles wat hij meemaakte met BZN. De optredens, de televisieopnames in het buitenland, het studiowerk. Hij genoot met volle teugen van alle BZN activiteiten. Hij heeft echt alles uit die zestien jaar gehaald." Op de televisie vertelde Carola in een interview: "Door te zien hoeveel lol Dirk aan alles beleefde, kreeg de hele BZN meer pret bij alle activiteiten.".
Dirk was voor de fans altijd heel toegankelijk. Had altijd tijd voor een grap of een praatje. Zijn vrolijke gezicht straalde een bepaald soort warmte en enthousiasme uit. Een keer kwam hij chagrijnig Theater De Muzeval binnen lopen. Hij zag op de televisie dat het jeugdprogramma "" Klokhuis" net was afgelopen: "Hè, verdorie: weer het Klokhuis gemist", riep Dirk.
Tijdens de concerten was hij natuurlijk de perfecte aangever voor Jan Keizer. En soms ook het "lijdend voorwerp" van Jan Keizer 's humor. En ondertussen als geen ander gitaar spelen: door de Jaren heen heen met steeds meer power.
Het was eind december 2002 dat Dirk voor het laatst met de heren en dame van BZN op het podium stond. Schouwburg De Tamboer in Hoogeveen was afgeladen vol en de band had er plezier in. Na afloop werd er nog even nagepraat met de band en een aantal fans. Als altijd was Dirk heel toegankelijk voor een praatje, een foto of een handtekening. De band ging toch vroeg naar huis.
Dick de Boer wist alle bandleden optijd de auto in te krijgen, want Dirk zou de volgende ochtend vroeg naar Frankrijk afreizen.
Het was de laatste keer dat de fans afscheid van hem namen.
Het is goed om te weten dat Dirk, ook al is hij er niet meer, voortleeft in de herinnering bij heel veel mensen. Vele fans hebben hem nog steeds in hun hart gesloten. Op ruim 16 CD's klinkt zijn muziek met BZN nog steeds uit vele luidsprekers. Op bijna tweehonderd nummers klinkt nog steeds zijn gitaarspel. Dat koesteren we. Met heel veel dank voor de onvergetelijke momenten die hij met de fans en zijn BZN meemaakte.
Jan Keizer zingt in zijn lied "De troubadour" de volgende regels: "Want zijn publiek en het applaus zijn nu verdwenen". Maar ik weet zeker: zo lang er applaus en publiek voor BZN is, zo lang zal er een oorverdovend applaus voor onze Dirk van der Horst klinken.
Mede namens alle fans wens ik Dirk zijn familie, vrienden en Jan, Jack, Jan, Dick, John, Carola, Dick en Jacques veel sterkte bij het verlies van hun Dirk.
Jetze Dam
September 2004
Op 22 september 2004 overleed na een langdurig ziekbed van bijna 2 jaar Dirk van der Horst. Hij was 15 jaar de gitarist van BZN.
Ondanks alle fans via het fanclubblad 'Mon Amour' van BZN zo goed als kon op de hoogte gehouden werden over Dirk, kwam dit voor iedereen toch als een grote schok.
Toen wij van het drama hoorden, hebben we onze clubwebsite omgebouwd naar ingetogen kleuren en alles op de voorpagina ingericht over het overleiden van Dirk.
Ook BZN-Online, de Officiele website van BZN ging gelijk op zwart en er was gelegenheid om een condoleance register te tekenen. De rest van de BZN website was gedurende een week niet beschikbaar.
BZN was in rouw, zo ook wij BZN fans.
Er werd gelijk gereageerd in het forum van BZN-Vrienden. Er waren zoveel reakties, dat Marcel Versteeg ons benaderde via een e-mail met de vraag of we de forumreacties wilde verzamelen en voor een bepaalde datum door wilde mailen. Deze zouden dan samen met de reacties in het condoleance register naar de familie van Dirk worden gestuurd.
Ook ontstond het idee om een advertentie namens de fans te plaatsen. Namens alle BZN-fans is er een advertentie geplaatst in een aantal landelijke dagbladen.
's Avonds werd er ook aandacht besteed in het 20.00 NOS Journaal aan het overlijden van Dirk.
Het management en de redactie van fanblad Mon Amour besteedde er één hele uitgave van het blad aan met een uitgebreide biografie, foto's en een bericht namens alle BZN-fans, geschreven door Jetze Dam.
Dirk werd op 29 september 2004 begraven op de begraafplaats in Haarlem. Ook vele fans waren daarbij aanwezig. Tijdens de dienst in de kerk hebben diverse mensen gesproken. Familieleden, maar ook BZN-manager Dick de Boer, die namens de band sprak. Carola sprak ook een woord tot haar geliefde collega en vriend Dirk. Zij verwoordde precies hoe Dirk was en kon zijn.
Na afloop van de ingetogen emotionele dienst, speelde zijn collega's van BZN voor hem voor de laatste keer het lied 'Troubadour', wat speciaal voor hem geschreven was.
Na de dienst is Dirk naar zijn laatste rustplaats gebracht en de fans van BZN hebben daar witte ballonnen opgelaten. Ook was er namens de aanwezige fans een grote bos bloemen voor hem.
Rust zacht lieve Dirk. Je was een prachtig mens. Wij zullen je nooit vergeten.
Mark de Cock
Webmaster, BZN-Vrienden
Teken HIER het online condoleance register.
Eerbetoon van een BZN-fan aan Dirk op Youtube.
Hieronder de toespraak voorgelezen door Dick de Boer namens BZN:
We wisten al vanaf januari 2003 dat het goed mis was met de gezondheid van onze Dirk. Zo mis, dat hij meteen al niet meer in staat was om nog verder met BZN op te treden. We hoopten natuurlijk op een wonder, net zoals Dirk zelf, maar geleidelijk aan werd duidelijk dat hij nog maar een beperkte levensverwachting had. In het begin, toen dat net bij ons begon door te dringen, stonden we als zombies sprakeloos op de bühne. Het was een zeer moeilijke tijd. We zochten Dirk en Alice vaak op om elkaar te troosten. Ik had dan vaak het gevoel dat Dirk ons moest oppeppen, in plaats van andersom. Om elkaar een beetje op te beuren tijdens de tournee, haalden we onderweg en in kleedkamers met elkaar allerlei leuke herinneringen op aan Dirk. En die waren er genoeg!
Dirk was een begenadigd gitarist en veelzijdig muzikaal ontwikkeld, zo zong hij altijd de lage basstem, die soms zo laag klonk dat de muren trilden. Soms zat hij tijdens plaatopnames in de regiekamer op sonore lage toon met iemand te kwebbelen. Alsof er een helikopter naast je oor startte. "Kan je niet even ergens anders gaan zitten te ronken" vroegen wij dan vaak. Hij kon dat wel waarderen; zoals hij trouwens overal een ijzeren incasseringsvermogen voor leek te hebben. Behalve als je hem eens aansprak op zijn gitaarspel, vaak om te jennen; dan kon hij wel eens geïrriteerd raken, dan raakte je hem in zijn ziel.
Hij had niet alleen maar muzikale kwaliteiten. Want bovenal was Dirk vooral een goedlachse, hartelijke en bijzonder zachtaardige persoon. Altijd geïnteresseerd in het wel en wee van anderen, altijd een luisterend oor. Nooit chagrijnig of kwaad, altijd die brede lach op zijn face, en altijd die onnavolgbare humor. Wat hebben we al die jaren met hem afgelachen. En wat kon hij ad rem zijn, vooral ook op de bühne. Opmerkingen vanuit de zaal of van bandleden tijdens de optredens pareerde hij pijlsnel op de meest spitsvondige en komische wijze. Het werd vaak zelfs een onderdeel van de act!
Dirk was ook een levensgenieter van de eerste orde; hem te zien eten en drinken was een genot op zich, en waar we ook waren, Dirk regisseerde de gezelligheid; hij was altijd degene die het licht uitdeed. Verder hield hij privé van zijn rust, en van vissen. Daar kon hij ook smakelijk over vertellen. Ik zie nog zijn lachebek toen hij in de Golf van Mexico tijdens opnames op een zeilboot een grote dorado van bijna een meter ving, tsjonge tsjonge wat was hij blij en trots.
Wat verreweg de grootste indruk op ons allemaal gemaakt heeft, is de onvoorstelbare opportunistische wijze waarop hij zijn slopende ziekte heeft gedragen; bijna ondenkbaar. Hoe hij - wellicht tegen beter weten in - toch nog hoop bleef putten uit zijn kleinste oplevingen en uit relativerende opmerkingen van de doktoren. Hoe hij in een terminaal stadium nog steeds die brede lach tevoorschijn kon toveren als er grappen gemaakt werden, en er anekdotes over vroeger verteld werden. Hoe hij tot dicht bij het einde toch nog steeds maar in zijn kansen bleef geloven. Dit ongebreidelde positivisme van hem heeft er zeker toe bijgedragen dat hij het zo lang heeft volgehouden.
We missen hem al een tijdje, maar de gedachte dat we hem helemaal niet meer zullen zien doet vreselijk veel pijn. We zullen moeten leren leven zonder Dirk, en dat is moeilijk, heel moeilijk.
Vanaf deze plaats willen wij jou bedanken Dirk, voor alles wat jij al die jaren voor BZN betekend hebt, voor al het plezier dat je ons gaf, en voor al die mooie muziek die je uit je gitaren toverde.Vaarwel goede vriend!
Wij wensen Alice en de kinderen veel sterkte bij het dragen van dit enorme verlies.